Εκδήλωση: Διάλεξη του Γκαζμέντ Καπλάνι, συγγραφέα-Διευθυντή του Αλβανικού Προγράμματος Hidai “Eddie” Bregu στο Πανεπιστήμιο DePaul στο Σικάγο-, για τη συγγραφική του εμπειρία.

Η Λέσχη μελέτης Γλωσσών και Λογοτεχνίας σε συνεργασία με τη Λέσχη μελέτης των Συνόρων και τη Λέσχη Εθνογραφίας του Εργαστηρίου Μελέτης του Πολιτισμού των Συνόρων και του Κοινωνικού Φύλου στη σειρά διαλέξεων «Οι μακρινοί μας γείτονες»

φιλοξενούν τον Γκαζμέντ Καπλάνι, Διευθυντή του Αλβανικού Προγράμματος Hidai “Eddie” Bregu στο Πανεπιστήμιο DePaul στο Σικάγο, στο οποίο και διδάσκει, που θα δώσει διάλεξη για τη συγγραφική του εμπειρία.

Η διαδικτυακή εκδήλωση θα γίνει την  Παρασκευή 12/3/2021 και ώρα 18.30, στο σύνδεσμο https://zoom.us/my/bsas9

Για το έργο  του Γκ. Καπλάνι θα μιλήσουν  ο Δημήτρης Καργιώτης, Καθ. Συγκριτικής φιλολογίας (Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων) και η Ελίνα Καπετανάκη, Κοινωνική Ανθρωπολόγος, Μεταδιδάκτορας (Τμ. ΒΣΑΣ, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας).

Συντονίζει η Αλεξάνδρα  Ιωαννίδου, Καθ. Νεότερων και σύγχρονων σλαβικών λογοτεχνιών και σλαβικού πολιτισμού (Πανεπιστήμιο Μακεδονίας)

Λίγα λόγια για την εκδήλωση

Γκαζμέντ Καπλάνι, Γράφοντας για τα Βαλκάνια

«Εάν ήσουν τουρίστας, τα σπαστά σου ελληνικά θα ηχούσαν πολύ χαριτωμένα. Γιατί στην ουσία αυτό είναι το πρόβλημα της διαφοράς: όταν τα ελληνικά τα μιλά σπαστά ένας Αμερικανός, τότε αυτός είναι ένας συμπαθητικός Αμερικανός. Όταν τα μιλά σπαστά ένας Αλβανός, τότε αυτός δεν είναι παρά ένας κωλο-Αλβανός. Όταν τα ελληνικά τα μιλά πολύ καλά ένας Αμερικανός, τότε αυτός συνήθως είναι ένας θαυμάσιος Αμερικανός, όταν τα μιλά άψογα ένας Αλβανός τότε αυτό που του αξίζει είναι το σύνθημα: ‘Δε θα γίνεις Έλληνας ποτέ, Αλβανέ, Αλβανέ’». Ο Γκαζμέντ Καπλάνι έφυγε από την Ελλάδα, όπου έζησε είκοσι πέντε χρόνια παραγωγικής ζωής, ζει και διδάσκει στο πανεπιστήμιο του Σικάγο. Η  Ελλάδα δεν κατάφερε να τον κρατήσει κοντά της, ο Γκαζμέντ Καπλάνι δεν έλαβε ποτέ απάντηση στο αίτημά του για ελληνική υπηκοότητα. Από τη στιγμή που πέρασε τα σύνορα με την Αλβανία έως σήμερα ο Καπλάνι δεν σταμάτησε να καταγράφει την ελληνική και τη βαλκανική πραγματικότητα – η μαρτυρία του πολύτιμη για έναν άνθρωπο που δεν γνωρίζει σύνορα, ένα ελεύθερο, κριτικό πνεύμα, με τη μελαγχολία, το χιούμορ, την ειρωνεία κάποιου που έχει να μας διδάξει πολλά για τη χώρα και τη γειτονιά μας. Σε μια χρονιά πατριωτικών εξάρσεων και βερμπαλισμών, σε μια χρονιά όπου το αφήγημα περί της ένδοξης ιστορίας μας θα κυριαρχήσει πάνω από κάθε προοπτική αυτοκριτικής, είναι καιρός να κοιτάξουμε την εικόνα μας στον καθρέφτη που υψώνουν ενώπιών μας με τη γραφή τους άνθρωποι σαν τον Γκαζμέντ Καπλάνι, να τους ακούσουμε και να τους τιμήσουμε. Όπως μας τίμησαν αυτοί με την παρουσία τους και την προσφορά τους στη χώρα μας.