Κατοικώ μια γλώσσα παρά μια χώρα.
Emile M. Cioran, 1911-1995, Ρουμάνος φιλόσοφος
Οι γλώσσες και οι λογοτεχνίες είναι ιπτάμενες, δεν γνωρίζουν όρια. Δεν αποδέχονται περιορισμούς, απαγορεύσεις, λογοκρισίες και αποσιωπήσεις: απογειώνονται και περνάνε ελεύθερες και ασυγκράτητες από στόμα σε στόμα, από σελίδα σε σελίδα, από χώρα σε χώρα. Κατοικούμε πολλές χώρες όταν κατοικούμε πολλές γλώσσες. Οι γλώσσες ορίζουν τους τόπους που κατοικούμε. Οι άλλες, οι παράλληλες γλώσσες που μιλάμε συγχρόνως με τη μητρική μας, που μαθαίνουμε συγχρόνως ή μετά απ’ αυτήν, την πρώτη γλώσσα, διευρύνουν την κατοικία μας, ανοίγουν τις πόρτες του σπιτιού μας και αφήνουν να μπει μέσα το φως της έκφρασης του άλλου. Και όπως οι γλώσσες σηκώνουν τις συνοριακές μπάρες, έτσι και οι λογοτεχνίες πλάθουν την ιστορία στα μέτρα των συναισθημάτων των ανθρώπων, την κάνουν αφήγηση και βίωμα, καταλύουν προκαταλήψεις, ανατρέπουν πεποιθήσεις, επιτρέπουν συγκρίσεις και ταυτίσεις. Απαραίτητη προϋπόθεση για τη γνώση και τη σε βάθος μελέτη των πολιτισμών, η ενασχόληση με τη γλώσσα και τη λογοτεχνία. Στη «Λέσχη Μελέτης Γλωσσών και Λογοτεχνίας» εντρυφούμε σε γλωσσικά και λογοτεχνικά ζητήματα, συζητάμε εκδόσεις, συγγραφείς, θέματα και μοτίβα, συγκρίνουμε, γιορτάζουμε αυτή την ελευθερία.