Με τις απαρχές της στην Αποικιοκρατία και τον Εξελικτισμό του 19ου αι, εστιάζοντας στις μελέτες περίπτωσης του μη δυτικού Άλλου, αλλά και στις οικείες μικρές ομάδες και κοινωνίες, η εθνογραφία καθιερώθηκε κατά τον 20ο αι, ως η μέθοδος που ξεχώρισε την Κοινωνική Ανθρωπολογία από τις υπόλοιπες κοινωνικές επιστήμες. Έκτοτε αποτελεί προνομιακό τρόπο ερευνητικής προσέγγισης για κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες, ενώ από το 1980 και μετά, συμβάλει στην αναθεώρηση της κοινωνικής θεωρίας, αναδεικνύοντας τις αγκυλώσεις και τα αδιέξοδα του θετικισμού επί του πεδίου.
Η αύξηση της πολυπλοκότητας και έκτασης των δικτύων, η πολιτισμική πολυμορφία πόλεων και η ετερογένεια πολιτισμικών περιοχών, η σχεδόν άμεση πρόσβαση σε έναν υπερβολικά μεγάλο όγκο πληροφοριών, το σταδιακά πιο δυσδιάκριτο όριο ανάμεσα στην τεκμηρίωση και τη φαντασία, στη γραφή αλλά και στην οπτική δημιουργία (φιλμ, σειρές) έστρεψαν την Εθνογραφία στις αντιφάσεις και στη σύζευξη μεταξύ του ‘μικρού’ και του ‘μεγάλου’, του ‘τοπικού’ και του ‘παγκόσμιου’, καθώς και σε περεταίρω διεπιστημονικές και διαθεματικές συνομιλίες με τις Σπουδές του Πολιτισμού, του Φύλου, των Συνόρων και τις κριτικές Σπουδές Περιοχής. Σήμερα η εθνογραφική έρευνα και παραγωγή (κείμενα, φωτογραφίες, φιλμ, video-games, επιτελέσεις κ.α.) είναι πολυτοπική και πολύ-χρονική. Κινείται, από τις μακρινές κοινότητες μέχρι τα εθνο-τοπία των μεγαλουπόλεων, καταπιάνεται με τον υλικό πολιτισμό και τις κοινωνικές σχέσεις, την άυλη κουλτούρα στο διαδίκτυο, τα μικρά και μεγάλα δεδομένα αρχειακού τύπου. Παράλληλα με τη συμμετοχική παρατήρηση εμπιστεύεται τις αισθήσεις ενώ αναδεικνύει συστηματικά τις σχέσεις εξουσίας και τις ηγεμονίες, τις ανισότητες του νεοφιλευθερισμού και τα στερεότυπα των κυρίαρχων λόγων.
Σε αυτό το πλαίσιο η «Λέσχη Εθνογραφίας» θα αναδείξει τη συμβολή της εθνογραφικής μεθόδου στη μελέτη των διακρίσεων, των διαιρέσεων, των αποκλεισμών, της συνύπαρξης και της συμπερίληψης, ενώ παράλληλα καλείται να προσκαλέσει δημιουργικά και αναστοχαστικά τη σκέψη και την πράξη όσων εμπλέκονται στην πολύσημη κατανόηση του ΄σύγχρονου κόσμου’.